دیوار سنگی

یکی از خواهرام  کلیپی  از منو و خودش و آبجی کوچیکه که اونم از خونواده دوره درست کرده بود با ترانه " دو پنجره گوگوش" ....... 

 چقدر حالم دگرگون  شد با دیدنش ..... چند بار دیدم........ تو تستای روانشناسی ، مکانیزم دفاعی من از نوع سرکوب کردن خیلی بالاست که شاید بخاطر نوع زندگی که داشتم طبیعی باشه و گاهی وقتا با یه تلنگر  همه پرده های از نوع " همه چیز آرومه و ..." کنار میرن و میفهمم چقدر تنهام و کسی دور و برم نیست ........ خبری از گفت و گوهای گرم خواهرانه نیست... خبری از دست در دست هم راه رفتن ها ....... بغل کردنها و حس کردن گرمای نفس هیچ عضوی از خانواده ام،  از ریشه هایم نیست .... همه هستن ولی خیلی وقته که دیگه آروم آروم فتیله بودنشونو تو زندگیم پایین کشیدم ......... چند روز پیش فیلمی از دلتنگیای حاجی (پدرم) دیدم که  داشت  میگفت  دختر با پسر خیلی فرق داره دختر تو غربت چشم براه آشنا میمونه... چجوری میشه به دلتنگیای پدر و مادر سالخورده فکر کرد و از دوریشون از مریضیاشون و  از اینکه هستن ولی دیگه خیلی وقته براتو نیستن؛ غصه دار نشد ...... سرنوشتمو چه تلخ رقم زدم

توی یک دیوار سنگی
دو تا پنجره اسیرن
دو تا خسته دو تا تنها
یکیشون تو یکیشون من

دیوار از سنگه سیاهه
سنگ سرد و سخت خارا
زده قفل بی صدایی
به لبای خسته ی ما

همیشه فاصله بوده
بین دستای من و تو
با همین تلخی گذشته
شب و روزای من و تو

کاشکی این دیوار خراب شه
من و تو با هم بمیریم
توی یک دنیای دیگه
دستای همُ بگیریم

شاید اونجا توی دل ها
درد بیزاری نباشه
میون پنجره هاشون
دیگه دیواری نباشه