مادرم

دیشب یاد مامانم افتاده بودم ... عروسی داداش چهارمی بود، شب حنابندون .خانمها خونه عروس شام دعوت بودن و بزن و برقص و آقایون خونه بابا بودن. ناچارا مامان رو که نمیتونست با اون وضعیت  تو سر و صدای مهمونی باشه بردن خونه آبجی که اونجا باشه و هر نیم ساعت خواهر بزرگه جویای حالش باشه .. 

اونموقع آیسانا فکر کنم تازه  دو سالش تموم شده  بود و فوق العاده شیطون و اذیت کن بود تا رفتیم خونه عروس اولش که بچه ها رو یکی یکی میزد ، بعدم رفت سراغ مهمونها و چنگ مینداخت رو موهای شنیون شده خانم ها و صداشونو در میاورد .. خلاصه جوری شد که به یکساعت نکشیده با چشم گریون از خونه عروس اومدم بیرون و به همسر زنگ زدم که منو برسونه خونه آبجی. رفتم دیدم مامانم تنها یه گوشه خیلی غریبانه دراز کشیده... چشماش از گریه قرمز شده بود .... اون لحظه خدارو شکر کردم که با اون کارای آیسان مجبور شدم برگردم و مامان دیگه تنها نبود......

چه حس بدیه چند سال با خون و دل بچه بزرگ کنی ..تر و خشکش کنی  و آخر سر نتونی تو عروسیش. تو بهترین روز خوشی زندگیش کنارش باشی .. خدا میدونه مامانم تو اون لحظه و اونشب چه حسی داشته  

 من خودمم عروسی داداش کوچیکه و خواهر کوچیکم و  خواهرزاده ام نتونستم برم  و ناراحت بودم و ولی حال من کجا و حال دل یک مادر کجا