روز های کرونایی .. کنسل شدن مسافرت عید ... ندیدن خونوادم بعد گذشت 9ماه و نیم ...
گذشتن و دارن میگذرن ... یه روزایی میخاستم بیام پست بنویسم "چشمهایم، غمگین ترین چشمان جهان است"
دلتنگی هایم بیشتر و بیشتر شدن.. هنوزم شبها بعد خواب بچه ها تا 2 شب و بیشتر، دوست دارم در تنهایی خودم نفس بکشم .. به پدرم و مادرم فکر کنم .. به اینکه اینهمه مدت چگونه دور از عطر تنشان ماندم .. چگونه محروم از آغوش و گرمای دستشان، نبض خوشبختی و شادیم ضعیف و ضعیف تر شد
اما دیشب که خوب فکر کردم دلتنگی هایم فروکش کرده بود .. انگار این هم یک گردنه بود .. گردنه ای که باید ازش عبور می کردم.. همه سختیای زندگی همینجورین تا نتونی خودتو ازشون رها کنی گرفتارشی .. اسیرشی .. راست گفتن که حال خوب خودتو به هیچ شرایط و هیچ کسی بند نکن..
واقعیت تلخ رو باید سر کشید ... مجبوری که بپذیری.. من متعلق به همین سرزمین کویری ام .. 12 ساله که اینجام .. دیگه خبری از غرور روزهای اولم نیست که من فلان جایی ام .. طبیعت و آب و هوایش و فرهنگش از اینجا بهتر است ......... هرچند آرزوی رهایی دختر و پسرکمو از اینجا دارم که شاید اونم یک روز، سیلی سخت روزگار ازم بگیره و حالیم کنه که هیسسسسس خفه شو .. سرنوشتت آمدن بود ..ماندن بود وماندن است..
راستی مردن در غربت سخت تر از مردن در کنار عزیزان است؟
*ما در حال عبور از زیر چراغ برقهای روشن قانون، هستیم.رهائی از قانون هستی ممکن نیست. مائیم که از نور قانون بهره برداری میکنیم یا نمی کنیم
امیدوارم تنت سالم باشه، اما منم تازگیا این فکر رو کردم ، راستش هر موقع فکر می کنم بعد مرگم تک و تنها یه گوشه به خاک سپرده می شم دلم می گیره ، اینکه چون راه دوره کسی بهم سر نزنه ، بچه که مخصوصا پسر زیاد سر نمی زنه واقعیتش،همسر هم خب اگر خیلی خوب باشه و ازدواج نکنه ، دیگه کسی نیست،ولی خب اونجا همسایه های آشنا زیاد هست و بالطبع زیاد سر می زنند ، واقعا تا حالا روم نشده بهش بگم منو بعد از مرگ ببر اونجا،،می گم ناراحت می شه ولی دوست دارم خاکم آشنا باشه بعد صد سال البته
ممنون عزیزم... تو غربت نمیدونم چرا آدم به مرگ زیاد فکر میکنه!
انشالا شماهم سالم و سلامت باشید.
سلام اجی خوبی نمیدونم چی بگم اجی ان شاءالله که درست میشه همه چی اجی