تنهایی های ادامه دار

ساعت یک و نیم شب وارد خونه میشه.. بچه ها ساعت خوابشون بهم ریخته و تازه خوابشون برده ... تو اون تایمی که بیاد خونه نشخوار ذهنیم شروع شده  بود و عصبی از اینکه تا کی میخاد و تا کی میتونم به این وضعیت ادامه بدم. قبل از افطار باید بره و تا برسه زودتر از 1 نیست! و تازه میخاد بشینه و از گل و بلبل محل کارش و عشق و عاشقی کارکنان اونجا حرف بزنه  منم  6ونیم صبح عین معتادا باید از خواب بلند شم و بیام سرکار ..... همیشه سادگی و ساده زیستن با آرامش رو به همه چیز ترجیح میدادم بخودشم گفتم  تنها چیزی که تو خونه ی تو داشتم آرامش بود که شکر خدا اونم ازم گرفتی ...... کاش  هیچوقت انقدر صبور نبودم

آیسانا همچنان درگیر استرس و  ترس های عجیب و غریبه.. ترس اینکه بریم و برنگردیم.. ترس اینکه یه دفعه ناپدید بشیم و... دارم روش کار میکنم صبورانه به حرفهای رو مخی اش گوش میکنم و امیدوارم حل بشه و اگه نشه نیاز به مشاور داره قطعا

از بودن الشن خیلی لذت میبرم چقدر عاشقانه دوستم داره و  اینکه به مهربونی معروف شده 

آیسانا هم شکر خدا داره با محبت میشه یا بهتر بگم داره محبتاشو بروز میده .. همچنان از شیرین زبونی و ذکاوتش لذت میبرم. از اینکه دیروز نشست و کتاباشو فهرست بندی کرد و نزدیک 60تا کتاب مناسب سن الانش داشت و باقی کتابارو منتقل کرد به قفسه ی کتابهای الشن. 

 دوست دارم کلاسای هنری و ورزش رو هم  بتونه دنبال کنه و از دنیای استرس و روزمرگی هاش دور بشه که با این وضعیت فعلا غیر ممکنه